Eigen bedrijf
In 1955 weet Nella haar werkgeefster mevr. Schaake van 'Sagitta' te verlaten en zij richt haar eigen bedrijfje 'Lama' op. La- van nella en -ma van damsma.
Aanvankelijk werkt zij vanuit het huis en atelier van haar vader, maar na diens overlijden moet ze een eigen woning met atelier en werkplaats zien te vinden. In Heemstede vindt ze een geschikt pand.
Het bedrijf staat alleen op haar naam, maar in feite runt zij het samen met haar man. Deze doet de afwerking zoals het branden en plakken op platen van Wengé. Ook is hij degene die de administratie bijhoudt en met een volgeladen wagen het land in trekt om het werk van zijn vrouw aan de man te brengen. Zonder hem had het bedrijf niet zo kunnen floreren.
In de begintijd emailleert ze, in de stijl van 'Sagitta', alleen gebruiksvoorwerpen. De koperen voorwerpen, als schaaltjes en asbakjes, koopt ze bij de firma Rullmann in Amsterdam, die er ook aan de onderkant haar logo in slaat. Het benodigde glaspoeder betrekt ze bij Petrus Regout in Maastricht. Haar werk vindt gretig aftrek in Nederland, maar ook Duitsland, België en de VS importeren haar spullen.
Het bedrijf krijgt in 1967 een enorme stimulans doordat Nella wandplaten gaat maken: "schilderijtjes met fonkelende kleuren" met een goud-oranje achtergrond. De koperen platen, van klein tot groot - er schijnt zelfs een drieluik te bestaan - plakt haar man op zware platen van Wengé, later ook op lichtere, gefineerde vezelplaten. Op de platen komt Nella's creatieve inslag volop tot bloei en kan ze meer variëren met onderwerpen dan op de bekertjes en asbakjes.
Er volgen opdrachten, o.a. voor de Dreefschool in Heemstede, voor de Mariakerk in Volendam, en een tentoonstelling bij Wolterman in Roermond. Een drukke tijd voor Nella en haar man die ook nog een gezin met drie dochters draaiend moeten houden.
De oliecrisis van 1982 maakt een einde aan de bloei van het bedrijf 'Lama'. Nella gaat wel door, maar het wordt nooit meer wat het geweest is. De laatste kasboeken dateren van 1987. Negen jaar later schrijft ze haar bedrijf uit het register van Kamer en Koophandel uit.
Aanvankelijk werkt zij vanuit het huis en atelier van haar vader, maar na diens overlijden moet ze een eigen woning met atelier en werkplaats zien te vinden. In Heemstede vindt ze een geschikt pand.
Het bedrijf staat alleen op haar naam, maar in feite runt zij het samen met haar man. Deze doet de afwerking zoals het branden en plakken op platen van Wengé. Ook is hij degene die de administratie bijhoudt en met een volgeladen wagen het land in trekt om het werk van zijn vrouw aan de man te brengen. Zonder hem had het bedrijf niet zo kunnen floreren.
In de begintijd emailleert ze, in de stijl van 'Sagitta', alleen gebruiksvoorwerpen. De koperen voorwerpen, als schaaltjes en asbakjes, koopt ze bij de firma Rullmann in Amsterdam, die er ook aan de onderkant haar logo in slaat. Het benodigde glaspoeder betrekt ze bij Petrus Regout in Maastricht. Haar werk vindt gretig aftrek in Nederland, maar ook Duitsland, België en de VS importeren haar spullen.
Het bedrijf krijgt in 1967 een enorme stimulans doordat Nella wandplaten gaat maken: "schilderijtjes met fonkelende kleuren" met een goud-oranje achtergrond. De koperen platen, van klein tot groot - er schijnt zelfs een drieluik te bestaan - plakt haar man op zware platen van Wengé, later ook op lichtere, gefineerde vezelplaten. Op de platen komt Nella's creatieve inslag volop tot bloei en kan ze meer variëren met onderwerpen dan op de bekertjes en asbakjes.
Er volgen opdrachten, o.a. voor de Dreefschool in Heemstede, voor de Mariakerk in Volendam, en een tentoonstelling bij Wolterman in Roermond. Een drukke tijd voor Nella en haar man die ook nog een gezin met drie dochters draaiend moeten houden.
De oliecrisis van 1982 maakt een einde aan de bloei van het bedrijf 'Lama'. Nella gaat wel door, maar het wordt nooit meer wat het geweest is. De laatste kasboeken dateren van 1987. Negen jaar later schrijft ze haar bedrijf uit het register van Kamer en Koophandel uit.
|
|
